Duydum
“Çaba sarf ettim ve bulamadım, inanmayın.” “Buldum”un ne anlama geldiğini anlamalıyız. Bulacak ne vardır? Bulmak, Yaradan’ın bizi uygun bulmasıyla ilgilidir. “Çaba sarf etmedim ve buldum, inanmayın.”
Sormalıyız, sonuçta yalan söylemiyor; bu, bir kişinin kendisini bir birey olarak görmesiyle ilgili değildir. Aksine, bütün için de aynı kural geçerlidir. Ve eğer kişi, O’nun tarafından kayırıldığını görürse, neden “inanmasın”? Mesele şu ki, bazen kişi dua yoluyla iyilikle ödüllendirilir. Bunun nedeni duanın gücüdür -emek olarak hareket edebilir. (Maddesellikte de gördüğümüz gibi, bazıları emeğiyle rızıklanırken, bazıları da duayla rızıklanır. Rızık istediğinde, kişinin kendi rızkını temin etmesine izin verilir).
Ancak maneviyatta, kişi iyilikle ödüllendirilse de, daha sonra herkesin verdiği emeğin ölçüsü olan tam bedeli ödemek zorundadır. Aksi takdirde Kli’yi [kabı] kaybedecektir. Bu yüzden “Çaba sarf etmedim ve buldum, inanmayın” demiştir, zira kişi her şeyini kaybedecektir. Demek ki, kişi sonrasında emeğinin tamamını ödemelidir.