Ayrıca “gizli” denilen içsellik vardır. Bunlar dostun önünde iptal edilmesi gereken akıl ve düşüncelerdir. “Ruhum hepsinden önce toz gibi olacak” denmesinin anlamı budur. Soru şudur, “Nasıl olur da mantıklı ve akıllı bir insan kendi derecesinin dostunun derecesinden yüz kat daha yüksek olduğunu hissedip, bilirken, herkesin önünde iptal olacağını söyleyebilir?”
Bir içsellik, bir de dışsallık vardır. Onlara “ifşa olan” ve “gizli,” “eylem” ve “düşünce” denir. Herkesin gördüğü bir şey eyleme aittir, fakat düşünceler ifşa olmaz. Düşüncenin içsel olarak kabul edilmesinin sebebi budur, yani bu insanın içselliğidir. Fakat eylem içinde içsel bir düşünce olduğunda dışsallık olarak kabul edilir. Bu nedenle, kişi dostunun önünde eğilmek zorunda olduğunda, hem düşüncede hem de eylemde bunu yapmadığı takdirde, bu gerçek bir iptal olarak görülmez.
Her bir dost bir diğerine iyi bir ruh halini nasıl getirebileceği hakkında düşünmeli. Böylece, onlar gruba üzüntü getirebilecekleri yani bir diğerinin kötülüğüne sebep olabilecek şeyleri tartışmaktan uzak durmalı ve dikkatli olmalılar. Ve daha sonra, o eve gider ve kendine sorar, ‘‘dostlar toplantısına gitmekle ne kazandım? Alçaklık durumunda olduğumu ve bundan pişman olmam gerektiğini bilmek? Bu, sanki onlar bana üzüntü versinler diye toplantıya gittim. Bu durumda, dostlar toplantısına gitmek zaman kaybıdır. Muhtemelen gitmesem daha iyi olurdu’’. O zaman kişi şöyle diyebilir, ‘‘bir daha dostlar toplantısına gitmem gerektiğinde, gitmemek için bir bahane bulacağım’’
Mektup 18 Rabaş’ın Yazıları Mektup 18 Arşiv: 02/25/2011 Öğrencilerime; Mektubunu aldım, bazı arkadaşlar biraz tembel. Kendilerine, yazarak bir menfaatleri olur mu diye soruyorlar. Bazıları var ki sorularına cevapları var ama eksiklikleri, bildikleri konular. Açıklamaları da öylesine bir yerde duruyor. Bazıları da, kötü eğilimlerini, niteliklerini ıslah etmek istiyorlar, gece
MEKTUP – 11 8 Eylül, 1955 Dostlara, Yaradan sizinle olsun. Rosh HaŞana’da (Yeni Yıl) söylediğimiz duanın anlamı şu olmalı, “Sen’i unutmayan ve Sen’in için çabalayan insana ne mutlu.” Dolayısıyla, kişi sürekli olarak Yaradan’ı hatırlıyorsa, başka ne için çaba sarf eder ki? On sekizinci duadan önce “Ne mutlu Sen’in
Buna tekabulen bahsettiğimiz her şey sadece ve sadece Yaratan ve yaratılanlar arasındaki bağın olduğu noktadadır. Orada yaratılanlar bir nevi eylemi hissediyorlar. Şöyle söylediği gibi: sen ruhu erdemlikle yarattın yani bahsettiğimiz her şey sadece yapılan bir eyleme göredir, birlik şarkısında dediği gibi: seni yaptıklarından biliriz ancak yaratılan olmadan Yaratan hakkında konuşamayız. Çünkü şöyle yazıyor senin düşüncelerini hiçbir şekilde algılayamıyoruz.
Elbette kişinin eksikliğini hissetmediği bir şeyin verilmesi için dua etmesi söz konusu değildir ve sadece kişi içinde bir eksiklik hissettiği zaman gidip bunun doldurulmasını kendisine verebilecek birisinden talep eder. Zira kişi sadece arzuladığı şeyi kendisine verebilecek bir kişiden talepte bulunabilir ve bilir ki talep ettiği kişi bunu vermeye ve bir başkasına iyiliğini yapmaya hazırdır.