“Tam bir yapı ile onları hoşnut edin.” Tamamlanmamış bir yapının anlamını anlamalıyız. Sonuçta, tamamlanmamış bir yapı hiçbir şey için uygun değildir. Bir Keduşa [kutsallık] zamanının, bir yapı olduğunu yorumlamamız gerekir, bir kişi kalbinde Keduşa’yı kurmak için bir yer inşa ettiğindedir. İnsanın kalbinde iki güç vardır: iyi eğilim ve
Ebedi kurtuluş: Bu dünya şimdiki zamandadır ve bir sonraki dünya gelecekte. Mantık içinde şimdiki zamandadır. Mantık ötesi, sanki şimdi sahipmiş gibi daha sonra sahip olacağına inandığında “gelecekte” olarak adlandırılır.
Bilgelerimiz, Esav’ın İshak’ın kutsamasını alacak olduğunu söyledi, çünkü Yakup Kelim’i [kaplar] yoktu, ama bir kez Yakub Esav’ın ellerini aldığında, yani Esav’ın alma kaplarını ve Yakup’un sesi ile konuştuğunda, bu bir ıslahtı. Yakup’un yaptığı ıslah aracılığıyla, onu tanımıyordu, çünkü onun Hitkalelut [birleşme / karışma] aracılığıyla alma kapları vardı. “Ses,
“Tanrı yaptı ve böylece O’ndan korkulacaktı.” zira aksi halde ışıkları çekmek için talep yoktur. Davetsiz misafirlerin girişini önlemek için kapatılması gereken kapının anlamı budur, ancak bu kapıyı yapmak çok zordur!
Bir Şabat ilavesi: İyi şeyler öncesinde ve sonrasında ilaveler verilir. Ancak kötü şeyler oldukları gibi kalır, yani onlara hiç ilave yapılmaz ve biz en az kötü olanı seçeriz. Şabat iyi bir şey olduğu için, Şabat’a onun öncesinde ve sonrasında ilaveler vardır. Şabat hakkında iyi olan nedir? Yazı, “Efendi’ye
Bir kişi bir şeyden zevk aldığında, ışık Kli [kap] içinde parladığında, bu Or Pinimi’den [İç Işık] uzanır. Bir kişi geçmişten zevk aldığında, Or Pinimi’den kalan Reşimot’tan [hatıralar / anılar] zevk alır. Bir kişi onun için aydınlatandan hoşlanırsa, gelecekte almaya mahkumdur, bu, Or Makif’ten (Saran Işık) uzanır. Buradan, bu
Kasaba halkı bir elmas satın aldı ve herkes elması çok az parayla satın aldıkları için mutluydu. Ama içlerinden biri satın aldıkları elmasın gerçek olup olmadığını sordu. Ancak, kasaba halkı arasında kimse elmas hakkında bir şey bilmiyordu, bu yüzden elmasın gerçek mi sahte mi olduğunu söylemek için uzman bir
Bir kişi Yaradan’ın yüceliğine ve önemine inanıyorsa ve Yaradan’ın, O’na hizmet ediyor olduğu için, onun emirlerini yerine getirmesinden hoşnut olduğuna inanıyorsa, bu bir kişi Yaradan’a kıyasla, neslin en yücesine kıyasla küçük biri gibi olduğunu hissettiğinde de geçerlidir. Çünkü doğada bir yasa vardır ki küçük kendini büyüğün önünde iptal
Kişi, herkesten daha kötü olduğunu hissetmelidir, çünkü onun sahip olduğu hatalara hiç kimsenin sahip olmadığını hisseder, onların çalışmada kendisinden daha az uğraştıklarını görmesine rağmen.
“Bu an” Or Pinimi [İç Işık], “bir sonraki an” Or Makif [Saran Işık] olarak adlandırılır. Şimdiyle memnun olmayan bir kişi “Bir sonraki an ne zaman gelecek?” diye düşünmeye başlar, zira o zaman memnuniyeti olacaktır. Çalışmada bu, şu anda mutlu olmak için taktikler uygulayarak “Or Makif’i içeride genişletmek” olarak
Bilgelerimiz, “Bilge öğrencilerin oğulları neden bilge öğrenciler değildir? Çünkü ilk olarak Tora’da kutsamadılar” (Nedarim 81b). Bilge bir öğrenci Tora’yı öğrenen kişidir. “Oğulları” onlara öğretiden sonra doğan yavrulardır. Tora’da kutsamamak, ilk olarak başlangıçta teşekkür etmedikleri anlamına gelir. Yani, öğrenmeye başlamadan önce, kendilerine bir öğrenme arzusu verildiği için teşekkür etmediler,
“Yaşlıların yıkımı- inşa; gençlerin inşası- yıkım” (Megillah 31b). Yaşlılar, Yaradan çalışmasına alışkın olanlardır. Gençler çalışmalarının başında olanlardır. “Yıkım” daha önce çalışmada bir miktar yükselişe sahip oldukları inşa olarak kabul edilen yerde, iniş ya da düşüş anlamına gelir, yani onlar yükselişi takdir etmişlerdir ancak yıkım, Yaradan’ın gizlenmesinden gelen biraz
“Bir kadın sadece güzellik içindir; bir kadın sadece oğullar içindir, bir kadın sadece bir kadının süslemeleri içindir” ve RASHI bunu, süslemelerin kadını güzelleştirmek için satın alınması gerektiği şeklinde yorumlar (Ketubot 59b). İyi günler, her biri derecede arttığında ve içinde bulunduğu safhadan biraz daha yükseldiğinde, dünyaların yükselişini ima eder.
Zohar sorar, “Efendi kalbi kırık olana yakındır” yazılıdır. Niyeti ihsan etmek olan Yaradan’ın bir hizmetçisi, Krala hizmet ediyorken mutlu olmalıdır. Bu çalışma sırasında sevinci yoksa, bu kişinin Kralın yüceliğinin takdirinden yoksun olduğunun bir işaretidir. Bu nedenle, eğer bir kişi hiç sevinci olmadığını görürse, düzeltmeler yapmalıdır, yani Kralın yüceliği
“Kutsallıklarınızın ellerini kaldırın ve Efendi’yi kutsayın” yazılıdır. Ayrıca, bir dua elleri kaldırarak olur, “Ve oldu ki Musa ellerini kaldırdığında İsrail galip geldi” yazıldığı gibi. Elleri kaldırmak “teslimiyet” olarak kabul edilir, çünkü kişi istediklerini elde edemediğini görünce ellerini kaldırır ve burada kendi elleriyle hiçbir şey başaramayacağını söyler. Bu nedenle,
SAM, İsrail’i suçlamaya uğraşır, bu yüzden Yaradan ona tanık getirmesini söyler, bu yüzden o, beraberinde güneş getirir. Ayı getirmeye gitmiştir ve onu takip etmiştir. Ona “Sizin için akıl almaz olan bu şeyde, sorgulamayın” denilen yere tırmanmıştır. “Güneş”, Tora anlamına gelir ve ay, mantık ötesi inanç olan bir Mitzva’dır.
“İnsanların Ruhuyla Olan Memnundur” O sordu, en yüce ve en meşhurun kavgalı olduğunu buluruz yani insanların ruhu, onunla memnun değil. “İnsanlarla olan” demediklerini daha ziyade “İnsanların Ruhuyla Olan” dediklerini açıkladı yani sadece bedenler kavgalıydı yani her biri, sadece alma arzusunu kullanır fakat insanların ruhu, bu zaten maneviyattır. “Onlardan
“Tora’nın kutsaması”, bedenin onu kutsamaya zorunlu kıldığı anlamına gelir. Yani Yaradan’ın; birinden iyi bir şey alırsa, onu kutsadığı bir doğa ile yarattığı beden onu kutsar ve buna Tora’nın “yemeği kutsaması” denir. “Emredilmez”, bedenin onu kutsaması için zorlamadığı anlamına gelir çünkü diğerinin, ona verebileceği ancak vermediği birkaç şeye daha
Dagim [balık], maneviyat hakkında Daagot [kaygılar/ endişeler] anlamına gelir yani eksiklikler. Şabat’ta her şey ıslah olduğunda, kaygılar yiyecek olur. Mısır’da kaygılar boşunaydı yani Mitzvot [emirler] olmadan. Eğer kaygılar kendi için alma ile ilgiliyse, beden kaygılanır ve fazla iş yapmamız gerekmez. Fakat eğer kaygı, bir Mitzva’nın [Mitzvot’un çoğulu] amacı
“Bir duayı duyar.” Bir soru vardır: Neden Yaradan “Çünkü sen, İnsanların İsrail’in her ağzının duasını merhametle duyarsın” yazıldığı gibi duaları duyarsa, dua tekil formda yazılıdır? Dua etmek için sadece bir duamız olduğunu yorumlamalıyız – Şehina’yı [Kutsallık] tozdan yükseltmek ve bununla tüm kurtuluşlar gelecektir.
“Tanrının ve insanın gözünde lütuf ve iyi bir akıl bulun” (Atasözleri 3). Yaradan tarafından lütfedilmenin ne anlama geldiğini anlamalıyız yani insanın eylemlerinin, Yaradan’ın gözünde onaylanabileceği şeyleri yapmak anlamına gelir. Eksik olan insan, nasıl tam eylemlerde bulunabilir? Bu nedenle lütufta bulunulmamızı istedik. Lütufta bulunulmak, bilgelerimizin dediği gibi, “Biri gelinden
Taamim [tatlar], yaşamdan iyi bir tat almak isteyen bir kişinin, kalpteki noktasına dikkat etmesi gerektiği anlamına gelir. Her insanın bir kalpteki noktası vardır ancak parlamaz. Aksine, siyah bir nokta gibidir. Kalpteki nokta, doğası bir ihsan etme kabı olan, Keduşa’nın [kutsallık] Nefeş’inin [ruhunun] bir anlayışıdır. Bununla birlikte, o, bir
“Kötülere göre, bir kıl payı gibi görünür” (Sukkah 52). Yani onlara, Amalek’in yenilemeyecek kadar güçlü olmadığı gösterilir. “Erdemlilere – yüksek bir dağ gibi” çünkü onlar erdemli olmak ve Yaradan uğruna bu şekilde çalışmak istedikleri için güçlüdürler. Bu nedenle onlara üstesinden gelmeleri ve Keduşa’ya [kutsallık] almaları için, her seferinde
Rabbi Yosi, “Onu onurlandıran adamın yeri değil; aksine yerini onurlandıran adamdır çünkü Sina Dağı’nda, Şehina [Kutsallık] onun üzerinde olduğu sürece, Tora’nın, ‘o dağın önünde ne sürüler ne de sığır otlayacaktır’ dediğini buluruz. Şehina ondan ayrıldığında, Tora ‘Koçun boynuzu uzun bir patlama sesi çıkardığında, onlar dağa çıkacaklar’ dedi. Aynı
“Tora’nı [yasalar / öğreti] nasıl da seviyorum, bu benim gün boyu sohbetimdir. Emirlerin beni düşmanlarımdan daha akıllı yapıyor.” Birçok çeşit “Ne” var: 1) “Bu çalışma, senin için nedir?” 2) “Efendi Tanrınız sizden ne talep eder?” “Ne”ler birbiriyle çelişir. Bir “Ne”, Yaradan’dan uzaklaşmaktan, diğeri “Yaradan” a yaklaşmaktan bahseder. Doreş